Wanneer u tot een echtscheiding besluit kan het zijn dat de meest verdiendende partner verplicht wordt partneralimentatie te betalen aan de minst verdienende partner. De alimentatie is dan een financiële bijdrage in het levensonderhoud van de voormalige partner. Partneralimentatie staat los van kinderalimentatie en wordt apart berekend. De maximale duur van de verplichting om partneralimentatie te betalen is 12 jaar te rekenen vanaf het moment van inschrijving van de echtscheiding in de registers van de Burgerlijke Stand.

De hoogte van de partneralimentatie wordt bepaald door twee factoren: de behoefte van de minst verdienende partner en de draagkracht van de andere partner. De behoefte is gerelateerd aan ‘de welstand’ van de partners tijdens het huwelijk. Het inkomsten- en uitgavenpatroon tijdens de laatste jaren van het huwelijk is dan van belang. Als uw partner tijdens het huwelijk een hoog inkomen had kunt u meer alimentatie eisen dan wanneer uw partner een veel lager inkomen had.
Het is altijd aan te bevelen om onder leiding van een advocaat in goed overleg met elkaar te praten over een redelijk bedrag. Komt u er met elkaar uit dan legt u de afspraken schriftelijk vast in een echtscheidingsconvenant. Raadpleeg altijd een advocaat om dit voor u te regelen, de alimentatieregels zijn namelijk erg ingewikkeld. Komt u er samen niet uit dan kunt u aan de rechter vragen om de partneralimentatie vast te stellen.

Nadat de partneralimentatie is komen vast te staan (door een afspraak of door de rechter) kan het zijn dat uw situatie wijzigt, bijvoorbeeld doordat u uw baan verliest of gaat samenwonen met een nieuwe partner. De mogelijkheid bestaat dan altijd om een wijziging te vragen van het alimentatiebedrag. Op het moment dat de alimentatiegerechtigde gaat samenwonen met een nieuwe partner dan vervalt de alimentatieverplichting onherroepelijk. Dat wil zeggen: er bestaat dan geen enkel recht meer op partneralimentatie, ook niet als de nieuwe relatie stukloopt en de samenwoning na korte tijd wordt beëindigd.

De behoefte aan partneralimentatie wordt gebaseerd op de levensstandaard tijdens het huwelijk. Simpel gezegd: het gaat erom wat u financieel gewend was ten tijde van het huwelijk. Was u rijk dan kunt u meer vragen, was u arm minder. Vervolgens wordt gekeken naar wat überhaupt voor degene die zal moeten betalen financieel mogelijk is, de zogenaamde draagkracht. Er wordt uiteindelijke een afweging gemaakt tussen behoefte en draagkracht. Het vaststellen van het alimentatiebedrag is een complexe zaak. Er kunnen ook niet-financiële zaken een rol meespelen. Er bestaat geen maximum of minimum bedrag dat de wet voorschrijft. Wel zijn er richtlijnen opgesteld. Raadpleeg uw advocaat voor meer informatie.

De achterliggende gedachte bij partneralimentatie is om een ondersteuning te leveren in het levensonderhoud. Het is geen volwaardig inkomen als plaatsvervanger voor salaris bij een baan. Op het moment dat de partner die alimentatie krijgt zelf meer geld gaat (of kan gaan!) verdienen (door bijvoorbeeld salarisverhoging) vermindert de behoefte aan alimentatie en kan deze dus verminderd worden. Een partner kan en hoeft dus maar voor een deel bij te dragen in het levensonderhoud van de voormalige partner. De partner die alimentatie krijgt, zal dus altijd een zelfstandig inkomen uit werk moeten zoeken of een uitkering aanvragen. Met andere woorden: deze partner moet proberen om zelf in zijn of haar levensonderhoud te voorzien.

De hoogte van de partneralimentatie wordt in veel gevallen berekend op basis van de zogenaamde 60% regel. Dit betekent dat de behoefte wordt vastgesteld op 60% van het netto gezinsinkomen ten tijd van het huwelijk minus de kosten van de kinderen. Vervolgens wordt eerst gekeken in hoeverre de alimentatiegerechtigde zelf in die behoefte kan voorzien met inkomen uit werk of uitkering. Voor het deel dat overblijft bestaat de behoefte aan alimentatie van de ex-partner.
Vervolgens wordt de draagkracht van de alimentatieplichtige berekend. In de draagkrachtberekening wordt rekening gehouden met de inkomsten en uitgaven van de alimentatieplichtige. Nadat alle kostenposten van de inkomsten van de alimentatieplichtige zijn afgetrokken blijft de zogenaamde draagkrachtruimte over. Van deze draagkrachtruimte is een vast percentage (meestal 60%) beschikbaar voor alimentatie, het beschikbare deel wordt de draagkracht genoemd. Het berekenen van alimentatie is een complexe zaak en is afhankelijk van veel factoren. U doet er goed aan om dit te laten berekenen en u te laten adviseren door een advocaat.

De officiële ingangsdatum van de alimentatiebetaling is de datum waarop de echtscheiding bij de burgerlijke stand staat ingeschreven. Het aantal jaren dat er partneralimentatie betaalt moet worden, is beperkt op grond van de wet Limitering Partneralimentatie. Deze wet zorgt ervoor dat ex-partners in principe niet meer dan 12 jaar partneralimentatie moeten betalen.
Op verzoek van de alimentatiegerechtigde kan de alimentatietermijn door de rechter worden verlengden wel binnen 3 maanden na beëindiging. Dit kan enkel in uitzonderlijke gevallen, wanneer beëindiging van alimentatie te drastisch is voor de ex-partner.
Wanneer het huwelijk minder dan vijf jaar geduurd heeft en wanneer er geen kinderen zijn, dan is de duur van de alimentatieplicht gelijk aan de periode van het huwelijk. Raadpleeg uw advocaat!

Als de partner die alimentatie ontvangt gaat hertrouwen, samenwonen, of een geregistreerd partnerschap aangaat verliest deze partner het recht op partneralimentatie onherroepelijk.
Omgekeerd kan ook de alimentatiebetalende partner gaan samenwonen of hertrouwen met een nieuwe partner. Meestal wordt de nieuwe partner geacht bij te dragen in 50% van de kosten. Daardoor kan het zo zijn dat de alimentatieplichtige meer geld overhoudt en dus meer alimentatie moet gaan betalen. Omgekeerd kan dat bedrag ook omlaag gaan als die nieuwe partner geen eigen inkomen heeft. De alimentatiebetaler moet dan immers ook voor zijn nieuwe partner zorgen. Als die nieuwe partner kinderen meebrengt in de nieuwe relatie is de situatie weer anders. Laat u goed informeren en adviseren over de verschillende mogelijkheden. Vraag uw advocaat!

Het is mogelijk om in één keer een bedrag te betalen aan de ex-partner en daarmee de alimentatieverplichting in één klap af te kopen. Dit is echter geen waterdichte garantie dat er in de toekomst niets meer hoeft te worden betaald aan de ex–partner. Als de alimentatiegerechtigde partner binnen 12 jaar na de echtscheiding een bijstandsuitkering aanvraagt kan de uitkeringsinstantie zich bij u melden voor een bijdrage. Laat u dus goed adviseren – ook over de fiscale mogelijkheden- voordat u een bedrag ineens betaalt.

De mogelijkheid om in natura te betalen bestaat ook. Meestal komt het er in de praktijk op neer dat de alimentatieverplichte partner de huur of hypotheek van het huis van de ex-partner betaalt. Neem contact met ons op!